Psychomotorische kindertherapie
Psychomotorische kindertherapie (PMKT of PMT) staat voor: leren door te doen en het te ervaren, ofwel te beleven.
Psycho = het denken, motorische = het bewegen
Het lichaam onthoudt ook.
Daarmee bedoelen we dat alles wat je beleeft ook wordt opgeslagen in je lijf.
Als er vaak ruzie is, je het niet fijn hebt op school, het niet lukt om vrienden te maken, dan sla je deze momenten ook op in je lichaam.
Dit voelt niet fijn en daar wil je het liefste zo snel mogelijk van weg. Maar het gevoel zit er nog en zorgt voor onrustig gedrag, faalangst, boze buien, lichamelijke klachten etc.
Wanneer je zelf herkent en begrijpt waarom je iets doet, ben je beter in staat dit positief te veranderen.
Het is bijzonder geschikt voor kinderen en jongeren van 4 t/m 18 jaar, die graag in beweging zijn of juist nauwelijks bewegen. Bijvoorbeeld als zij moeite hebben met het herkennen van gevoelens en/of lichaamssignalen, zoals het opbouwen van spanning.
De therapie wordt gegeven in een fijne (bewegings)ruimte en duurt gem. 1 uur.
De kindertherapeut werkt o.a. met bewegingsspel en ervaringsgerichte oefeningen, gesprekken en metaforen die het lichaams- en zelfbewustzijn stimuleren. Zodat het kind of jongere zelf gevoelens beter gaat herkennen.
Daarnaast krijgt het handvatten aangeboden om beter met situaties om te gaan. Op deze manier wordt het ontdekken en eigen maken van nieuw en positief gedrag gestimuleerd.
Als ouder vond ik het heel prettig dat ik actief betrokken werd in de oefeningen
“In verband met spanningsklachten van mijn zoon Jesse (10 jaar) werden wij doorverwezen naar PMT. De afstemming voorafgaand aan de start van PMT heb ik als prettig ervaren. In de therapiesessies kon mijn zoon zelf aangeven wat hij wilde leren, waarbij gedurende de oefeningen telkens de vertaalslag werd gemaakt naar hoe hij datgene wat hij had geoefend ook buiten de therapie kon toepassen. Het is een actieve, speelse therapievorm die goed aansloot op de interesses en beleefwereld van mijn zoon. Hij ging er dan ook telkens met plezier naar toe. Als ouder vond ik het heel prettig dat ik actief betrokken werd in de oefeningen: Dit maakte het makkelijker om ook buiten de sessies aandacht te houden voor zijn leerdoelen, op een ongedwongen speelse manier.”
Moeder van Jesse, 10 jaar
